پاسخی به اتهام تجویز گوساله پرستی!

اثر حاضر توضیح و تبیینی از قسمتی از کلام عالم و عارف بزرگ و شیعه خالص جناب محیی الدین عربی رضوان الله علیه و شرح آن از حضرت علامه آیةالله حسن زاده آملی مدظله العالی در فص هارونی از کتاب فصوص الحکم می باشد.

این اثر در اوائل سال 1431 هجرى قمرى براى اّولین بار به طبع رسیده و عّلت انتشارآن چنین بود که جمعی از افراد دور از علم و تقوا به جناب محیی الدین و نیز به حضرت علامه حسن زاده آملی نسبت داده بودند که ایشان معتقد به جواز بت پرستی و گوساله پرستی بوده و بلکه عبادت بت و گوساله را باطن دین میدانند و بر همین اساس منکر ضروریات دین اسلام می باشند و معلوم است که هر کس که عبادت غیر از خدا را جائز بداند کافر شده است؛ چه رسد به کسانی که عبادت بت و گوساله را باطن دین میشمارند.

کسانی که این افتراء شنیع را ترویج میدادند بدون هیچ احتیاطی در نوشتجات و منابر و مجالس این سخن را تکرار میکردند و به انحاء مختلف و با عبارات قبیح جسارت میکردند و علاوه بر اصل این افتراء که معصیتی کبیره است، آتش تفرقه را نیز میان شیعیان افروخته و حرمت علماى دین را میشکاندند.

صاحب این قلم بر آن شد که جهت دفع تهمت و نهی از منکر به شرحی اجمالی از مراد جناب محیی الدین و حضرت علامه حسن زاده بپردازد و بیاطلاعی منتقدان و بی پایگی تهمت ها را نشان دهد تا وظیفة شرعی ادا شده و حجت تمام شود.

اثر مزبور به اقتضاء شرائط زمان و وظیفه نهی از منکر و خاتمه اى داشت که چون اینک بدان نیاز نیست در این نسخه موجود نمیباشد و فقط اصل مباحث که هویتی علمی و فائدهاى عام داشته با ویرایشی در این نسخه باقی است. البته ادبیات کتاب هنوز هم تابع شرائط خاص زمان تألیف آنست. امید است که خواندن همراه با تأمل این اثر دفع تهمت از بزرگان نموده و وسیلهاى براى احیاء حق و فهم بهتر معارف کتاب و سنت باشد.

دریافت جزوه